Ben toprakların içerisinden çiçek gibi doğmaya başladım ve büyüdüm. Artık çok daha güçlü , kendimden daha emin adımlarla yürüyorum.

Ne kadar güzeldir öğretmeninizin elinden tutup okula gitmek. Hepimizin gülümseyerek andığı bir öğretmeni vardır. Özlem duyduğu. Hafızasına kazıdığı. Öğretmen sadece bilgi veren değildir. Öğrencisiyle iç içe yaşamı hissedendir. Ona hayatı öğretendir. Her bir öğretmenin öğrencisini sonsuz bir sevgi büyütmesini diliyorum.Hiçbir öğretmenin, hiç bir öğrencisine ayrımcılık yapmayacağı eğitim süreçlerini baltalamayacak güzel öğretmenlerin yeryüzünde hakim olmasını istiyorum. Öğrencilerine inanmayan öğretmenler değil, öğrencisinin ifadelerini dikkate alan öğretmenlerin var olmasını istiyorum. Meşale gibi en karanlık yolları aydınlatmasını diliyorum.
Öğretmenin anlamı benim hayatımda çok önem arz etmiyor. Çünkü benim eğitim hayatım da yukarıda tarif ettiğim bir öğretmenim olmadı. Aksine öğretmenlerim ile hakkımı savunmak adına devamlı sürtüşen haksızlığa gelemeyen kimi zaman sert hırçın kimi zaman sessizliğe gömülen bir öğrenciydim. Onların gözünde ben(yanlış teşhis sonucunda) ‘KAYNAŞTIRMA ÖĞRENCİSİ’ damgasını yediğim için öğretmenlerim beni öğrenci profilinde görmüyorlardı. Onlar için beni başarısız bir şeyden anlamayan okula gezmeye diye geldiğim bir kız çocuğu olarak biliyordu . Oysa ben çok daha fazlasıydım .
Öğrenci profilinde onların gözünde göründüğümü hatırlamıyorum. Öğretmenlerim beni daima BAŞARISIZ gördüler halbuki ben başarısızlıktan ziyade yaşanmışlıkların gölgesinde ilerlemeye çalışan bir kız çocuğuydum . Hiç biri de gölgelerimi fark edemedi mi desem yoksa sorumluluk almak istemediler mi desem bilemedim… Her öğretmenler gününde sırf arkadaşlarım hediye alıyor diye bende hediye alırdım. Bazı yıllar hiç alamazdım . Zaten benim için özel günler, yılın tek bir günü değil 365 günü özeldir ansızın sevdiklerime hediyeler alarak özel olduklarını onlara hissettirir, yüzlerinde tebessüm oluştururum… Ne diyordum öğretmenlik, Evet benim yolumda elimden tutan bir öğretmenim olmadı bırak el tutmayı tutuyormuş gibi yapanların ise maskelerini hep yüzlerinde taşıyorlardı çocuktum ama BÜYÜK YETİŞKİNDİM… Değerli öğretmenlerim, beni bir kenara atıp üzerime topraklar attınız ya işte ben toprakların içerisinden çiçek gibi doğmaya başladım ve büyüdüm. Artık çok daha güçlü , kendimden daha emin adımlarla yürüyorum . Sizin bana vermediğiniz eli ben ihtiyacı olan herkese etiketlemeden uzatıyorum . Çünkü biliyorum ki karanlıklar böyle aydınlığa erişir.