Bir kış vaktinde herkesin üzerinde mont varken benim üzerimde sadece bir ince beyaz gömlek vardı.

Sevgili okurlarım, cümlelerime rüyamda gördüğüm o güzel sanileri aktararak başlamak istiyorum.Rüyamda ilkokul okulumun merdivenlerini, bahçesini, öğretmenlerimi görmüştüm. Bir öğretmenim ise ‘’ Senin iyi bir köşe yazarı olacağını biliyordum.Hatice Öğretmen’in zamanında söylemişti. ‘’cümlesi ile uyanmıştım…
Şimdi sizlerle bu kareyi paylaşmak istedim… Sizi ne yazık ki yüzünde gülücükler saçan , okula gitmek için can atan,öğretmenleri için deli olan bir çocuk tablosu çizemeyeceğim . Bu okul benim için güzel anılardan ziyade en karanlık gecelerimin gündüzlerini yaşadığım bir yerdi. Çocuktum, her hafta sonu tatil yapma düşüncesi yerine bedenime bu hafta kimler dokunacak sorusunu düşündüğüm dönemlerim idi…
Öyle yıllardı ki yanlış bir teşhis neticesinde berbat bir eğitim hayatımın olduğu öğretmenlerim tarafınca hunharca ezilen, kullanılan, hatta öfkelerini benden çıkaran değerli öğretmenlerim ile geçen yıllardı…
Yaklaşık 9 yıl (anaokulu) dahil eğitimden ziyade dışlayan öğretmenlerim ve sınıf arkadaşlarım vardı.Yaşadıklarımı sessiz çığlıklarla sıralara hep kazırdım ama görmek istemeyen öğretmenlerim vardı.Yazma tutkumu ise sıralara yazarak keşfetmiştim.Çünkü o yıllar ‘’kaynaştırma öğrencisi’’damgasını yediğim için öğretmenlerimin gözünde eksik bir öğrenci gibiydim.Halbuki asıl altında yatan istismara maruz kalan bir öğrenciydim kimseye sesimi duyuramamıştım.Ama ben o sıralarda kendime inanmış hayallerime sarılmaya başlamıştım.
Bu merdivenlerde çok kez tartışmaların ortasında bırakıldığım okul bahçesinde ise yaz kış demeden ince bir gömlek, ve kravat eşliğinde dolaşıyordum. Bir kış vaktinde ise herkesin üzerinde mont varken benim üzerimde sadece bir ince beyaz gömlek vardı.İçim ateş gibi yanıyorken,soğuk havayı umursamıyordum.Tam 9 yıl bu okulun bahçesinde sesimi duyurmaya çalıştım ama başarısız olmuştum.Çocuktum ve ben ilkokul sıralarında BÜYÜMEK ZORUNDA KALAN KADINDIM
Şimdi ise genç bir kadın olarak bu tabloya baktığımda kendimle bir kez daha gurur duydum.Ben pes etmediğim için hayallerime sarılıp büyüdü.Bana yaşatılan hiçbir şeyi unutmadım.Kimse yaşamasın diye tüm bu mücadelem.Sesini çıkaramayan herkes için nefes alacağım ve onların sesi olacağım.Artık ağzımı kapatmaya çalışan elleri kopacağım.Eğer sesimi duymazlarsa ben de kulaklarının dibinde bağırırım.Yazılarımla vicdanlara seslenirim.