''Ahhhh o eski günler! Şimdi o günlerin kayboluşunu izlemekle yetiniyoruz.''

Ahhhh o eski günler! Şimdi o günlerin kayboluşunu izlemekle yetiniyoruz. Bir şeyler yapmak yerine razı geliyoruz, ses çıkarmıyoruz . Çünkü toplumumuz kabullenmiş. Neden bahsettiğime gelince , teknoloji var olduğundan beri merdivenlerden geri geri inen bir toplum olduk. Eskiden yani teknolojinin t’ si yokken insanlar daha içten ve samimiydi. Aile içinde sohbetler edilirdi. Dışarıda çocuklar ; yakan top, yerden yüksek ,futbol , beş taş ve daha nice oyunlar oynarlardı. Çocuklarımızda paylaşım , yardımlaşma duygusu vardı. Aç olan arkadaşa evden getirilen salçalı ekmeğin yarısı mutlaka verilirdi. Ne de tatlı olurdu o kirli ellerle yemek ! Sonra hayatımıza bir kavram girmeye başladı : teknoloji. Teknoloji hayatımıza yavaş yavaş girerek bizden çok şey götürdü. Hala da götürmekte. Biz ise sadece bakıyoruz. Dışarıda arkadaşlarla oyun oynama devri son buldu . Onun yerini bilgisayar başında oyun oynama devri aldı. Bırakın komşuluk ziyaretlerini, aile içinde bile fertler bir araya gelip sohbet edemez oldu. Çünkü her bireyin elinde telefon, tablet, laptop var; adeta bütünleşmişler. Genelde aileler akşam masasında bir araya gelip sohbet ederdi. Şimdi bir araya bile gelinmiyor. Teknoloji hayatın her yerinde varlığını sürdürüyor. Bunlardan birisi de çocuklarımızın akademik hayatı. Çoğu ebeveyn çocukların ders başarısı düşük olursa çocukları suçlar; onlara kızar; bu not ne, diye bağırır. Çocuğu sadece yüksek sesiyle çalışmama davranışını bastıracağını sanan yine aynı ebeveyn çocuklarına kurallar koymaz. Her gün elinde tablet, telefonu sınırsız verir veya belli saat aralığında vermez . Çocuk içinse ders çalışmak yerine bu teknoloji aletleriyle vakit geçirmek daha cazibeli görünür.Ah annecim babacım ,sen kalkıp 3.sınıfa giden çocuğuna teknolojik aletler alırsan başarısız olmasını körüklüyor oluyorsun . Sonra da suçu çocukta buluyorsun. Neden büyük sınavlarda doğuda başarı oranı yüksek çünkü onların tek amacı çalışmak, başarmak, para kazanıp ailesine bakmaktır. Teknoloji nedir bilmezler. O küçük çocuğa tableti ver, nerden açıldığını bilmez ama öğrenmek için beynini yorar. Bizim evlatlarımızın yediği önünde yemediği arkasında son model telefon mu çıkmış koşa koşa alıyoruz. Hatta almazsak çocuk evde tepinmeye başlıyor. Çocuğumuz geride kalmasın diye düşünen aileler , çocuğu son model teknolojik aletlerin kurtaramayacağını düşünmezler. Başarısızlık sebeplerinin kendilerinde olduğunu kabullenmez ; insan
suçu başkasına atmada usta, kendinde aramakta ise çaylaktır! Ne yazık ki her güzel şey o eskilerde kaldı. Günümüzde mutluluğun bile sahtesi var iken gerçeğini aramak niye ? Çocuklarımızın beyinlerini bu aletler yok ediyor biz müdahale etmekten kaçınıyoruz.Çocuklarımıza geç kalıyoruz. Pırıl pırıl o beyinlerde yeri doldurulamayacak boşluklar ve yalnızlıklar bırakıyoruz. Ebeveynler olarak tek sorunumuz çocuğumuzun akademik başarısı değil, çocukluklarını yaşamalarına engel olan teknolojidir. Onları sokağa salmayan , bağımlılık derecesinde onları saatlerce ekrana bakmaya zorlayan yazılımlar , oyunlardır. Asıl sorun bilinçsizce kullanılan teknolojidir. Teknolojiyi çocuklara ne kadar geç öğretirseniz o kadar eski günlerinizi canlandırırsınız. Yaratıcılıklarını arttırır ; insani duyguları daha kolay benimsemesini sağlarsınız. Bilinçsiz kullanılan teknoloji çocuklarımızın hayatından çalmasına müsaade etmemek en akılcı yıl olacaktır.